تو بگش

تو بگش
من کجام دردَی تانجوان ماران تو بگش
گم جتین زردَی کسّوان کاران، تو بگش
یک گمی بوجیت، آ دگه بندنت کوکری
دان کدی رنجَی دامنا داران ، تو بگش
په تیی رنج و په تیی دردان داتگین

شعله رمیده

شعله رمیده

فروغ فرخ زاد

می بندم این دو چشم پر آتش را
تا ننگرد درون دو چشمانش
تا داغ و پر تپش نشود قلبم
از شعله نگاه پریشانش