چه کجا بیاراں

چه کجا بیاراں

وَش دلــیــں بـاریــگــے چه کــجـا بیاراں
درد ءِ هـــــارانــی چــو تــهـــا واراں
بـَژن گوشے هوننت داد منا چه دوست
کـُـنّــتــاں زنــد ءِ مــن چُـــش انت گاراں

جی منی تــهــتــال و تــرانــگاں بیل ءِ

انــــگـــریــں دَؤر ءِ سُــهــتــگـیـــں داراں
پـُل پـــمـــن ٹاکـــور ، هــم شـَــگام و زا
برات و هم دوست ءِ جـی دلی یاراں
چه وتــیـــگاں دور ، درآمـــــداں چـه وت
شــمـــوشــتــگیں بیل ءِ هم من اوپاراں
زهر ءَ بیت سـاه هـــم ، نا اُمـیـتـیـں دل
بیا مــنــی دیـــوان بــیـــلـی تـــرا ماراں
ما وسانی دَهل سَد بـــهـــاراں کِـشـت
بــے بَریں رون ءِ هـــوڈیں کِـشـتـکاراں !
زند منا دوست ئـے ، لـَنـگڑیں گوں رنگ
ساز به بیت بے ساز، دور چه چمداراں
بَدتــگــیــں هاک ءِ مَٹ به بو تو « تهل »
هَــمــســرک آپ بیت ، بَـنـت پُل ساراں


کریم بلوچ _ تهل
                                           

مَنّاں تئے چمّاں (شعر بلوچی )

مَنّاں تئے چمّاں من هچی نیاں

گون دلین دیدگ ءَ من ءَ گند

اعتراف می کنم که در مقابل دیدگانت چیزی نیستم

با چشم دل مرا بنگر

نا زءَ مرایان یلدی دگه

بیا ساهتی اداں نند

ناز و کرشمه هایت را رها کن

و بیا ساعتی در کنار من بنشین

نامهرمیں وهدی مں نیاں

تو منی جندی مں تئی جند

من با تو نا محرم نیستم دارم

و تو از وجود من و من از وجود توام

زات ءُ زریات ءِ گپ ءَ مکں

مہ کں لاشار وَت ءَ منءَ رِند

از ذات و طبقات خانوادگی سخن مگو

خود را لاشاری و مرا رند نخوان

دستءَ بِدی دستءَ رهگوزی

دروگیں راهدارءُ رَهبَندءَ سِند

دستت را بسپار به رهگذر

و تمام ریسمان های دروغین را پاره کن

شاعر : استاد دینارزئی