نو بهار

نو بهار

قادر بخش آبسالان

تران کنت ،بلبل نو بهار آتکگ
کوه بن ء ُریک ،ملگزار آتکگ
سبزل ءِ بور ءِ پاتوار آتکـــــگ
مولمان ،جان انتظار آتکــــــگ
بلبل ءِ جاک ءُ صلصل ءِ نازینک
برز در چکانی شاهسار آتکگ

دشت کر گشک ءُصد کوهانی
آسک ترتیزان ء ُدرک ءُ دار آتکگ
درنگ ءُ مسک ءُ زاپران ءِ بو
گون سمین ءَ چه کوهسار آتکگ
بیدءُ پور چینک ءُ و شبوین ریحان
چمگءِ کراسیل چار آتکگ
شیپ ءُ دمکانان بی گبار آتکگ
یکی لیتان ءُ و یکی تاچان انت آتکگ
یک گنوک انت ءُ یک هژار آتکگ
کوکری بش ءُ جمبرءُ هوران
په رگامی چه زر بار آتکگ
گرم ءُ گوریچ ءُ نوبهار قادر
تاک چند¸ حکم ءِ کردگار آتکگ

1-بلبل آواز میخواند بهار آمده است.
2-بها حضور خود را در کوهپایه ها و ریگزارها با گل افشانی اعلام کرده است.
3-صدای پای اسب بهار می آید.
4-موسم آن چیزی که روح منتظر آن بوده است فرا رسید.
5-آواز بلبل و نوای صلصل
6-از بالای شاخه ها درختان می اید
7-خرگوش دشت ها و شکار کوه ها
8-و آهو برای دویدن آمده اند
9-بوی درمنه ،مشک و زعفران
10-همراه با نسیم صبح گاهی از کوهستان میآید
12-بید پونه و ریحان خوشبو
13-در کنار چشمه برای تماشا آمده اند
14-نسسم سرد صبحگاهی بدون گردوغبار در حال وزیدن است
15-یکی دیوانه است و یکی هوشیار
16-ابرهای پرباران با قطرات باران
17-برای باریدن های پراکنده از سوی دریا آمده اند.
18-ای قادر گرکا و سرما و بهار
19-حتی حرکت برگ درخت همگی تحت فرمان خداوند می باشند