در په در بوتگ

  

  در په در بوتگ
سید ظهورشاه هاشمی


پـــرنــدوشی پــمــن مـاهیں گُــــل ءِ نیکیں نزر بوتگ
ماں واب ءَ ، آ شــکــر گال ءَ گوں ، دیوان ءُ هَبر بوتگ
دو چِـــلّ ءُ دوازده روچ ءِ راه ءَ دور ءُ بــے کـراراں مـن
نــزاناں چـوں تــلاهــیــں تـلـمـل ءَ اِے هال سر بوتگ
اَمُــلّ ءِ شکّل ءُ شــیــر مـیـنـتـگـیـں لُـنـٹـانی کولیگاں
که پــمّــن کُـچّـلـیـں ماجـیـن هم شهد ءُ شکر بوتگ
هما روچاں منی شومّیں جگر جاه گونڈلاں سستگ
که در بـئـیـت واهگ ءِ دیما کے ءَ چوشیں جگر بوتگ
مــیــاریــگـوں مـکـن کارانی بـیـرانی چو روچ ءَ انت
کــه وتــواهــیــں تــئــی هـمـشـیـر هالانی نپر بوتگ
چــه روچـے که وتـی گـوناب آ مـهـرنگ ءَ چیر داتگ
پــمــن اِے زنـدمانی هـم تهاریں ژیمب ءُ گر بوتگ
اِے گـهـگـیـریں سـر ءَ ساهیل داں یک مدّتے دْراجیں
شــگان ءُ تـژن ءُ تـیـهـارانی الـمـاسـیـں تپر بوتگ
اگاں کـیـت اِمبری تـئـی گورگیں کُلّ ءِ دپ ءَ « هانُل»
به تیمّار ئی که چُنت سال اِنت«سید»درپه در بوتگ