دانستن حق ماست.

 

دانستن حق ماست.

عبدالوهاب ایران نژاد

به برکت تکنولوژی قرن حاضر رسانه به معنی ومفهوم گذشته رنگ باخته ودر انحصار هیچ دولتی از هر نوعش نیست وگردش آزاد اطلاعات میسر وممکن گشته و تیغ سانسور بیش از پیش کند شده است هرچند هستند حاکمانی که ملت هایی را از دانستن محروم نمود ه اند اما این قماش از حاکمان گریزان از واقیعت دیر یا زود اسیر کمند گردش آزاد اطلاعات می شوند ودیگر دن کیشوت وار شمشیر در هوا نمی زنندوآب در هاون نمی کوبند.

نگارنده از دوران نوجوانی تاکنون از علاقه مندان رسانه ها بوده وبا اهل واصحاب رسانه همواره در ارتباط ومحشور بوده ام هرچند سختی ها ومرارت های این حرفه را نزدیک مشاهده واز زبان این سفیران آگاهی وروشنگری به کرات شنیده ام اما همواره رشته ای محکم دلم را علی رغم برحذرها وهشدارهای عقل به آن سمت می کشیده در دوره موسوم به بهار مطبوعات دردولت اصلاحات از متقاضیان مجوز نشریه ای با تعداد دیگری از دوستان شدیم پروند های من وهم تبارانم از مرکز استان فراتر نرفت اما از ما بهتران حتی کسانی که شرایط اختصاصی که هیچ شرایط عمومی آن را هم نداشتند امروز از آن دوران تاکنون صاحب جریده و مطبوعه هستند واز اجاره واداره آن گذران زندگی می کنند.

خوشبختانه تکنولوژی در فضای مجازی امکاناتی برای اهل این حرفه فراهم آورده است که نیازی برای منت بردن از هیچ صاحب حکومت و منصبی نیست وما باید اعتراف نماییم که عدم استفاده از نعمت دنیای مجازی از سستی و کاهلی ما بوده است به همین منظور برای تمرین مشق روزنامه نگاری پا به این عرصه خطیر و پر خطر گذاشته ام البته یک روزنامه نگار باید بداند که برای چه می نویسد و بدیهی است برخی از قدرتمندان که از نقد وشفافیت واهمه دارند این گروه را بر نمی تابند و از این حرفه تعریف وبرداشت دیگری دارند وبرای همین است که پس از گذشت 30 سال از عمر یک انقلاب استان ما با صفت محرومیت شناخته می شود و مناسبات قدرت و مدیریت کمتر در این استان نقد شده است وروزنامه های چاپی و سنتی آن بیشتربه روزی نامه شبیه هستند.

امروزه اگر در جوامع پیشرفته و مردمسالار نرخ انواع فسا مالی سیاسی اداری و... به حداقل ممکن رسیده است به یمن مطبوعات منتقد و روزنامه نگاران جسور می باشد تجربه های تاریخی پیش روی ماست نظام سوسیالیستی شوروی با ید وبیضای سیاسی نظامی وتکنولوژیکی بدلیل بستن فضای نقد و نقادی فرو ریخت بلوک رقیب آن علی رغم کاستی های ونارسای های فروان هنوز پابرجاست زیرا خود را بی نیاز از نقد نمی بیند و منتقدین را ستون پنجم دشمن نمی داند.

جامعه ای پله های رشد وترقی را می پیماید که منتقدین را عزیز و متملقین و چاپلوسان را خوار بشمارد وبر صورت آنها خاک بپاشد مسئله دیگری که همپای نقد قدرتمندان و صاحب منصبان مورد نقد قرار گیرد واهمیت نقدآن کمتر از مورد اولی نیست نقد اجتماعی و هنجارهای نادرست یک جامعه می باشد که متاسفانه مورد غفلت قرار می گیردلذا برای این دغدغه روزنه ای به جهان مجازی باز کرده ام با سرمایه و بضاعتی اندک به سمت همفکران عزیزدست نیاز دراز می کنم و البته که از نقد ونظر مخالفان فکر و نظرم نیز بی نیاز نمی باشم. نقد و نقد پذیری را دو اصل خدشه ناپذیردر این مسیردشوار برای خود تعریف نموده ام تا چه قبول افتد و چه در نظرآید تفالی میکنم به دیوان لسان الغیب حافظ شیرازی :

همتی بدرقه راهم کن ای طائر قدسی ره بس دراز و من نوسفرم

http://golzamin.blogfa.com/