مراد ساحر :
چـــــو بــگـش قـاصـد آ سُـبــک گام ءَ
مــــا را تـــو دور دات رنج و چیلام ءَ
چه هـمـا روچ کـه تو چدا پُشت کت
دل پــــرامـــوش انت واب و آرام ءَ
کـــُـمـبــے ات سارتیں رُو تئی په من
کئے نیں پروشیت انت زرد ءِ هوشام ءَ
اِے بـــدیں تـُـهـمـت بــے وفــایــی ءِ
شــات نه بـیـت ما را په تئی نام ءَ
هـردیں که کئیت انت تئی گلیں ترانگ
چــو هـتـّـم ءَ کــنـت زرد ءِ هـــزّام ءَ
گــشـتـگ ات تـــو که انشپی کایاں !
راه چــار اِت مــا داں کـه گـــوربام ءَ
وت مـنــا آجو دوست کنت « ساحر »
چـه جــتــایــی ءِ ریـــدگـیـں دام ءَ
*************