مراد ساحر :
سِـسـتـگ ئے چه پـُلـّیں بـیلاں ، بس نه انت ؟
نِـشتگ ئے چو هُشک و حیراں ، بس نه انت ؟
چــه وتـیــگاں یـک گـــور ءَ گــســتــــائــی ءَ
چــو تــــرا کــرتــگ پـریشاں ، بس نه انت ؟
جُــلـگـهـیـں بــازار و تــئــی مــیــتـگ گلیں !
دُرسـت بیـان انت پـَهـک ویراں ، بس نه انت ؟
چــه رَدیں کـِـرداں تـئـی ، گــونگیں شـهـید !
تـلـوس انت مـاں تـَنکیں کبراں ، بس نه انت ؟
آجـــویــی ءِ هــجــگــیــن ارمان مـــاں دل ءَ
چست کنت که سوز و سوزماں ، بس نه انت ؟
« ســاحــر » تو اے زنــد ءِ گـلــبــانگ ءِ تـها
بـَـزّگـــی گــوازین ئے روچـــاں ، بس نه انت ؟