توسعه صنعت دامداری در سیستان و بلوچستان یک ضرورت است

 

توسعه صنعت دامداری در سیستان و بلوچستان یک ضرورت است  

سیستان و بلوچستان یکی از نقاط بسیار مستعد برای پرورش دام و طیور است چرا که از ۶ نوع دام و طیور مشهور ایران ۴ نژاد از جمله گاو پرواری سیستان، گاو شیری دشتیاری در جنوب سیستان و بلوچستان، گوسفند بلوچی و خروس دشتیاری از توابع بندر چابهار در این استان پرورش می یابند.

شرایط آب و هوایی نیز در این خطه به طریقی است که دام های بومی با کمترین تغذیه که از علوفه تولیدی این مناطق استفاده می شود بیشترین میزان شیردهی و افزایش وزن را دارند گوساله پرواری دشت سیستان که از شاخ و برگ نی پرورش یافته در نیزارهای دریاچه هامون و علوفه طبیعی داخل مزارع و یونجه تولید شده در منطقه تغذیه می کند روزانه افزایش وزنی در حدود ۱/۵ کیلو دارد در حالی که متوسط افزایش وزن گوساله در دامداری های صنعتی دنیا که از تغذیه کامل و بهداشت روز استفاده می کنند حدود یک کیلو و دویست گرم در سال است.

گاو شیری دشتیاری که از مراتع حواشی رودخانه های فصلی و شاخ و برگ درختان جنگل های حرا در ساحل و عمق دریای عمان تغذیه و به صورت سنتی نگهداری می شود در هر شبانه روز حدود ۱۰ کیلو شیر می دهد و گوسفند بلوچی به دلیل رشد بالای آن در حال حاضر در سطح کشور پراکنده شده به طوری که ۳۰ درصد گوسفندان ایران از نژاد گوسفند بلوچی است و کشور استرالیا نیز برای اولین بار از طریق افغانستان گوسفند بلوچی را برای تکثیر و پرورش وارد کرد.

خروس جنگلی دشتیاری که تقریبا وزن آن از ۳ تا ۵ کیلو تفاوت دارد به اندازه بزغاله ۶ ماهه رشد می کند و دارای گوشت بسیار لذید و پر طرفدار است که گفته می شود در حال حاضر بخشی از تولید ماکیان در پاکستان از این نژاد است.

خبرنگار ما می نویسد: وقتی در منطقه محرومی که از چنین مزایایی برای تولید دام به صورت سنتی و صنعتی برخوردار بوده و دام قانع به تغذیه اندک این استان بیشترین تولید را می دهد و چرا نباید دولت در دوران خشکسالی که گاهی بیش از ۱۰ سال طول می کشد و دهه دوم خشکسالی اخیر از امسال آغاز شده است در صنعت دامداری سرمایه گذاری کند است.

در حال حاضر بخشی از گوشت قرمز کشور که به صورت بسته بندی و یا حمل غیر قانونی دام زنده صورت می گیرد به صورت قاچاق از مرزهای استان وارد و در کشتارگاه ها ذبح و واحدهای بسته بندی گوشت آماده شده و به دیگر نقاط استان حمل می گردد.

دولت باید با جلوگیری از قاچاق دام که سود حاصل از آن به جیب عده معدودی ازمهاجرین افغان و سرمایه داران سیستان و بلوچستان سرازیر می شود صنعت پرورش دام را رونق و در اختیار هر خانواده روستایی تعدادی گاو و گوسفند و مرغ قرار دهد تا پس از پرورش به جای دام قاچاق به صادرکنندگان گوشت بفروشند.

البته چند سالی است که کمیته امداد امام خمینی (ره ) برای اشتغالزایی به افراد تحت پوشش از طریق دادن وام بدون بهره این کار را انجام می دهد به طوری که در حال حاضر صدها خانواده روستایی از این طریق امرار معاش می کنند.

از سوی دیگر دولت باید با دادن وام به فارغ التحصیلان رشته های کشاورزی و دامداری که تعداد آنها به دلیل بالا بودن ظرفیت پذیرش دانشکده های کشاورزی و دامپروری سیستان و بلوچستان بسیار زیاد است نسبت به ایجاد واحدهای صنعتی دامداری در کل استان اقدام نماید.

خبرنگار ما در پایان می نویسد در حالی که دولت در دوران خشکسالی برای تامین مختصر معیشت مردم سیستان و بلوچستان میلیاردها ریال هزینه و هر ماه در دشت سیستان به هر خانوار روستایی یک کیسه آرد و در طول سال چندین نوبت کالای یارانه ای به آنها می دهد ولی مسئولین حاضر نیستند برای جلوگیری از افزایش فقر و کوتاه کردن وابستگی اقشار آسیب پذیر به کمک های دولت به آنها سرمایه اندک جهت تامین معاش زندگی بدهند.

بر این اساس از مسئولین و دست اندرکاران و سیاستگذاران سیستان و بلوچستان انتظار می رود در خصوص طرح های توسعه و رونق دامداری اعم از دامداران سنتی و صنعتی مطالعاتی انجام دهد و از سوی دیگر از ورود قاچاق دام زنده از کشورهای همسایه جلوگیری نماید تا این صنعت در روستاهای استان رونق یافته و مشکلات اقتصادی مردم در دوران خشکسالی حل گردد.

روزنامه رسالت