می دل توار

می دل توار

بلوچ

هر دیمءَ روان اِنت روچ په روچ
پَر رچان اِنت عمرءِ جتکین دوچ
راج ءُ تـاج اِنت باج بـروکــانءَ
درسـت پیداوراَنت ابیدی بلوچ

زمانگ
روچ دراهین گون زانگءَ گـوستگ
شـپ توامیــن په تـرانگءَ‌گوستگ
عمر گوستـگ بلی دمانی گوشی
بـی سمــائیـن زمـانگ ءَ گـوستگ


، آ ،توی
تئی پترونکین لنت
گش ی
مینتگ انت مان هزامی تاجگین ترند آپءِ‌تهاءُ
تئی نیل رنگءُ‌ بی زبانین چم
تلنبانی سارتین ساهگءِ
‌شاهگانءُ دست نه جتگین کاهنیگ ان
تکه......چه هلک ءُ‌میتگان
دیر کو هلمبان واب انت په وری
آ، توی
که من سجدگ کتگ
ءُدلءِ بندانی بانک لیکتگ
(ءُ)مان ایر بکّوکین همک روچءِ
برانزانی تها
تئی تلاه دروشمین دیمءِ عکسون کشتگ
آ،توی
که، مدام زندگ بیتگ ی
منی نمیرانین هیالانی دل دلین بندبندءتها
(ءُ)من چو چاگردءَ مدام
بندیگ بیتگان ، باهوت بیتگان
.........ءُ زندءِ «گون وتءُ بیوتین»ساهتان
شعر پر بستگ ،تراءُ تئی زیبایی ءِ نازینک جتگ
پر تو ، او منی تُنّیگین دلءِ گواشءَ
موشُنزین هیال
من چه کرنان گام جنان بیتگءُ‌آتکگان
شعراز:شوهاز بلوچ