زنان و جایزه نوبل

تا کنون زنان 13 بار جایزه نوبل ادبیات، ده بار پزشکی، چهار بار شیمی، دو بار فیزیک را دریافت داشته‌اند. امسال برای نخستین بار زنی در اقتصاد به این جایزه دست یافت. بیشترین رشته‌ای که زنان در آن نوبل گرفته‌اند، صلح است.

آلفرد نوبل

شهرزادنیوز: آلفرد نوبل، مخترع و محققی سرمایه‌دار بود که در 21 اکتبر 1833 در استکهلم زاده شد، شیمی تحصیل نمود و در راستای تحقیقات خویش، در 1869 دینامیت را اختراع کرد. او از کاربرد اختراع خویش در عرصه جنگ بسیار ناراضی بود. به همین علت پیش از مرگ مؤسسه‌ای بنیاد گذارد تا از طریق کمکِ مالی، به دانشمندانی که با تحقیقات خویش امر صلح و پیشرفت و خدمت به بشریت را پیش می برند، یاری نماید.

نوبل در وصیت‌نامه خویش آورده است که از طریق سرمایه‌گذاری دارایی او در بازار بورس، سود آن هر سال "به افرادی که کار آنان به راه بشریت بهترین دستاوردها را به ارمغان می آورد، به شکل جایزه اعطا شود." فرقی نمی کند زن یا مرد یا این‌که ساکن کدام کشور باشند.

بنیاد جایزه نوبل از سال 1901 یعنی پنجمین سال درگذشت نوبل، کار خویش آغاز کرد. مبلغ آن ابتدا 150800 کورون و حال ده میلیون کرون سوئد (حدود یک میلیون یورو) است. هر جایزه می تواند به یک تا سه نفر اهدا گردد. این بنیاد هر سال جایزه‌ای نیز به نام "صلح نوبل" به کسی اهدا می کند که به راه صلح جهانی اقداماتی مؤثر انجام داده است. صلح نوبل تنها جایزه‌ای‌ست که مورد آن در خارج از سوئد اتفاق می افتد. پارلمان نروژ از میان نامزدها یکی را بر می گزیند و جایزه نیز در دهم دسامبر، سالروز مرگ نوبل، در شهر اسلو اهدا می گردد.

پشت پرده تحولات سیاسی – نظامی پاکستان

پشت پرده تحولات سیاسی – نظامی پاکستان

اردشیر زارعی قنواتی

کشور پاکستان از ابتدای استقلال خود از هند که تابعی از معادلات ژئوپلتیک و ایدئولوژیک بود همواره دستخوش دگرگونی در این چارچوب پارادوکسیکال بوده است. جغرافیای سیاسی و سرزمینی این کشور به همین دلیل تصویری از چسبنده های ناچسب را به ذهن تداعی می کند که در حوزه داخلی و خارجی سبب بروز و ظهور کنش های غیردمکراتیک و ژلاتینی می باشد. کسب منافع ملی پاکستان در طی تمام این سال ها متاثر از این تصویر کلی انجام گرفته و به همین جهت یک نقش پارازیتی را در سیاست داخلی و خارجی از خود به نمایش گذاشته است. حضور گسست وارگی احزاب سیاسی متعارف، ارتش قدر قدرت، شبه نظامیان بنیادگرا، عدم انسجام ملی و هویت گریز از مرکز در مناطق قبایلی و سرحد، تنش تاریخی دوجانبه با هند و افغانستان، جایگاه تاریخی این کشور در رابطه با مجاهدین افغان تا دهه نود و رابطه با طالبان و القاعده بعد از پایان جنگ سرد و هم چنین تقابل سنتی بین ارتش و سیاسیون پاکستانی در ادوار مختلف، این کشور را تبدیل به یکی از بی ثبات ترین مناطق جهان کرده است.