گلخان نصیر

گلخان نصیر

گلخان نصیر بی شک بزرگترین شاعر ملت بلوچ به شمار می رود.شخصیتی که در دل مردم بلوچ جای گرفته است ونه تنها متعلق به بلوچها که متعلق به بشریت است چرا که زبان وی زبانی جهانی است و اساسا شعر و احساس مرزی نمی شناسد که بخواهیم شاعران واصحاب تفکر ...را در آن محصور نمائیم.این شاعر زبانی مشترک را فریاد می کند .

.زبانی که تیز است.برنده است و در عمق دل وجان انسانها نفوذ می کند و تا خنکای وجود رسوخ می کند.به همین سبب است که گلخان نصیر در بین بلوچها اسطوره شده است.اسطوره ای حقیقی که نه در دل افسانه که در عالم واقع بین بلوچها متولد شده است.اشعار وی در واقع آیینه تمام نمای حقیقت در بین , برآمده از آرزوها، آمال و رؤیاهای دیرین بلوچ می باشد.صلح ، عشق، انسانیت وتفکر از موضوعاتی است که پیوسته در شعر شاعران جهان بازتاب می یابد وهمه اینها را در اشعار شاعر بلوچ می توان یافت.شاعری که دردآشنای ملتش است و در آرزوی زیستن درسایه صلح برای مردمش می باشد.
می توان عمق درد را در دل شاعران بزرگی همچون وی احساس نمود.هرچه شاعر آشناتر باشد، جهانی تر بیندیشد و احساسش ناب تر و به اندیشه انسانی نزدیکتر؛ این درد آشکار تر است.جانسوز تر و در عین حال عاشقانه تر!
گلخان نصیر در عین حال که در شعرش شور و هیجان دارد؛ درجای جای اشعارش غمی غریب نهفته است.غمی که وی هیچگاه نمی تواند آنرا چاره کند و بناچار به شعر متوسل می شود وانصافا زیباترین وتکان دهنده ترین اشعار شاعر نیز همین غمنامه های وی است.وی نه غم خود بلکه غصه یک تفکر را می خورد.وچه زیباست این غم آنگاه که وی به زبان شعر از آن سخن می گوید!