این عکسها را کسانی که باید ببیند نمی بینند

میدونم از نگاه به چشام بدتون می یاد اما ...

می گویند اینجا ایران است، می گویند سیستان و بلوچستان است 

ای روزگار دلشکن ، هردم مرا سنگی مزن ، من سنگها در لقمه نان دندان به دندادن دیده ام...

ولی میخواهم درد دلی کودکانه با شما کنم...اینجا سرزمین من است اینجا سیستان است شغل بیشتر مردمانش شتر بانی است...

این مسجدشونه...

جاده هایشان ...

برای پخت و پز از هیزم استفاده می کنند .گاهی اوقات بلند کردن هیزم به قیمت نیش زدن عقرب است ...

مرا دردیست اندر دل اگر گویم زبان سوزد / اگر پنهان کنم ترسم که مغز استخوان سوزد

آنها مربا و پنیر را نمی شناسند فقط نان است و نان است و نان...

از معلمشون بپرسید...

از سختی تدریس بدون امکانات وفضا بپرسیداز اومدن گردبادی ناگهانی بپرسید که دفترو کتاب رو با خود می بره از اومدن حیوانات ومزاحمت و حواس پرتی بچه ها بپرسید

نمی دونستم برای این عکس آخر چه بنویسم

...
همین که اشکامو پاک کنم کافیه

راستی آیا به اینها درس می دهند 3هزار میلیارد چند تا صفر داره؟
یا درس می دهند چطور اینهمه پول یارانه را مدیریت کنند؟ 

آیا این عکسها رو اونهایی که باید ببینند، می بینند ؟